آبکشی در معادن
آبکشی
خلل و فرج سنگ های که در اعماق پایین تر از سطح آب زیرزمینی قرار دارند معمولا پر از آب است و بدین ترتیب در داخل کارهای معدنی که در داخل آنها حفر می شود مقداری آب جمع خواهد شد.آبی که وارد کارهای معدنی می شود علاوه برمختل کردن فعالیت معدنکاری هزینه های اضافی را نیز به بار می آورد . اما مقدار آبی که وارد فضای معدنی می شود به چند عامل بستگی دارد که مهم ترین آنها وضعیت آب زیرزمینی آب محل – نفوذ پذیری سنگ های که کار معدنی در آن حفر شده و مهم تر از همه ابعاد کار معدنی است .آبی که وارد فضای معدنی حفر شده می شود همیشه ثابت نیست و با توجه به اینکه عملیات حفاری به طور مداوم ادامه دارد احتمال اینکه در طول حفر به مخزن جدیدی از آب های زیرزمینی برخورد کند خیلی زیاد است .
اما همیشه آب های زیرزمینی نیست که فعالیت معدنکاری را مخنل می کند و آب های سطحی هم گاهی موارد به داخل معدن راه پیدا می کنند که باید سعی شود که از ورود آب به داخل معدن جلوگیری کرد که معمولا در اطراف ورودی های یک فعالیت معدنی جوب های مخصوصی را احداث می کنندکه به وسیله آن آب های سطحی و آب های حاصل از بارندگی را از محوطه دور می کند و یا اینکه آب را در یک محل مشخص جمع کرده و با استفاده تلمبه به محل مورد نظر انتقال داده می شود .
در مورد معادنی که به وسیله چاه باز شده است معمولا دهانه ی آن را بلندتر از زمین های اطراف می سازند و به این طریق از ورود آب جلوگیری می کند .اما در مورد کارهای معدنی داخلی می توان با جداکردن قسمت های متروک از شبکه ی اصلی معدن میزان آب های زیرزمینی ودر نتیجه مخارج آبکشی را کاهش داد .
اما انتخاب تاسیسات آبکشی مانند تلمبه و غیره بستگی به میزان آب موجود – ارتفاع طبقات و مسائل نظیر آن بستگی دارد .و در بعضی موارد اگر در هرطبقه یک مخزن و تلمبه مجزا تعبیه شود اقتصادی تر است .باید در نظر گرفت که این دو روش هرکدام دارای مزایا و معایب خاص خود هستند .به طور مثال اگر برای هر طبقه به طور جداگانه تلمبه خانه تعبیه شود هزینه ی تاسیسات بالا خواهد رفت اما برای هر طبقه می توان از تلمبه های معمولی استفاده کرد .