گنبد های نمکی درایران

توضیحات

گنبد های نمکی درایران

فرمت word در 23 اسلاید

24000 هزار تومان  

گنبد های نمکی درایران

در حوضه هاي جنوب البرز هيچ شواهدي از رسوبگذاري تبخيري ها تا قبل از ائوسن بدست نيامده است و چينه شناسي ترشيري در اين حوضه ها به شرح زير است:گنبد های نمکی درایرانسنگ هاي آتشفشاني رسوبي ائوسن. نمک و ژيپس ائوسن ـ اليگوسن. شيل, سيلت, گل سنگ, ماسه سنگ, لايه هاي ژيپس به همراه نمک, ژيپس, ولکانيک ها و سنگ هاي پيروکلاستيک اليگوسن که سازند قرمز پاييني (LRF) ناميده مي شوند و بيشترين ضخامت آن در حوضه قم به 1000 متر مي رسد. – سازند قم با سن اليگوسن بالايي ـ ميوسن زيرين از سنگ آهک, ريف هاي کربناته, مارن, شيل, ماسه سنگ و اندکي ژيپس تشکيل شده است.گنبد های نمکی درایرانتبخيري هاي ميوسن و رسوبات آواري رنگين با ضخامت تقريبي 4000 متر در حوضه هاي قم و گرمسار که سازند  قرمز بالايي  (URF)ناميده مي شوند. رسوبات قرمز بالايي به صورت نا هم شيب توسط ماسه سنگ هاي درشت دانه  خاکستري  رنگ و  کنگلومرا  با سن پليوسن ـ پليوستوسن پوشيده مي شود.گنبد های نمکی درایرانضخامت توالي هاي آواري و تبخيري در غرب و جنوب غرب مشهد کمتر از حوضه هاي مرکزي است و مقدار سنگهاي آتشفشاني همراه با رسوبات ترشيري در شمال غرب کشور (زنجان ـ خوي) بيشتر از حوضه هاي مرکزي است)گنبد های نمکی درایران ناحيه کلوت در شمال اردکان بر حسب سن و ساختمان طبقات مي تواند در اين گروه طبقه بندي شود و نوع رسوبات بسيار مشابه تبخيري هاي حوضه هاي جنوب البرز است.گنبد های نمکی درایرانتکتونيک و منشا حوضه هاي تبخيري  الف- حوضه هرمز:در 650 ميليون سال قبل در زمان نئوپروتروزوئيک ايران به همراه سپر و پلاتفرم آفريقا ـ عربستان بخشي از قاره گندوانا بود و فعاليت هاي ماگمايي عامل مچوريتي پوسته در طول اشتقاق پان آفريکن بوده است.

گنبد های نمکی درایران

يک اقيانوس عقيم قديمه در 550 ميليون سال قبل طي شکاف و بالا آمدگي پوسته در شمال صفحه عربستان شکل گرفت. تالبوت و علوي (1996) آن را تتيس اوليه ناميده اند و به شکل زير توصيف کرده اند:گنبد های نمکی درایران  “حوضه اي موازي حوضه هاي بعدي تتيس در حاشيه گندوانا که به اندازه کافي طويل, وسيع و کم عمق بوده است تا توالي چرخه اي زيرين سازند هرمز را در خود جاي دهد.”گنبد های نمکی درایران حوضه راور :در اردويسين تا دونين مياني (450 ميليون سال قبل) اقيانوس پالئوتتيس در البرز باز شد و سپس از اواخر پرمين اتصال ايران مرکزي با البرز آغاز شد و بنابراين در ترياس بالايي نئوتتيس باز شد.در طول ژوراسيک تا کرتاسه پاياني 170) ميليون سال قبل) نئوتتيس در بين ايران مرکزي و عربستان وجود داشت اما فرورانش آغاز شد. سرانجام با باز شدن درياي سرخ ، زاگرس شکل گرفت و سپس عربستان به ايران مرکزي متصل شد (تالبوت و علوي, 1996). بنابراين حوضه راور در ايران مرکزي از نظر تکتونيکي پايدار بوده است (يک حوضه درون قاره اي) و در تمام فانروزوئيک رسوبات تبخيري در آن نهشته شده است.